2019 YILINA GİRERKEN TERÖR OLAYLARI VE ŞARK MESELESİ

SAMİ NOGAY
İçişleri Bakanının açıklamasına göre 2018 yılında 141 şehit verdik. Bunların 25 tanesi sivil, 49’u TSK mensubu, 39’u jandarma, 6 tanesi polis, 22 tanesi güvenlik korucusudur. 2018 yılında da terörü tamamen etkisiz haline getiremedik.
 
Daha önceki yazılarımda belirttiğim gibi günümüzde ülkemizdeki olayları bilhassa terör belasını anlayabilmek ve çözüm ararken doğruyu bulabilmek için Batı Dünyası’nın bin yıllık ideali olan “Şark Meselesi” nin bilinmesi gerektiği kanaatindeyim.
O halde “Şark Meselesi” nedir? Sorusunun cevabını bulalım.
Fransız tarihçisi E. Drialut, “Şark Meselesi” ni “İslam- Hıristiyan mücadelesi” olarak yorumlarken bir başka Fransız tarihçisi Albert Sorel “Türkler, Avrupa’ya ayak bastığı günden beri “Şark Meselesi” zuhur etti” diyerek meselenin bir Türk meselesi olduğunu vurgulamaktadır.
Türkler İslamiyet’in hamisi ve İslam aleminin önderi durumuna geçmekle, Avrupa için “Şark Meselesi”, Türk veya Osmanlı meselesi halini almıştır. Durum bu olunca, artık İslamiyet’le Türklük aynı anlamı ifade eder olmuştur. Böylece Türk-İslam ve Avrupa-Hıristiyan mücadeleleri “Şark Meselesi” nin temelini teşkil etmiştir.
Raif Karadağ “Şark Meselesi” adlı kitabında: “Şark Meselesi, Hıristiyan Avrupa milletlerinin Müslüman Şark milletlerini, siyasi, iktisadi nüfuz ve hükmü altına almak maksadından meydana gelen tarihi meselelerin hepsidir.” Diyor.
Bu tanımlardan yola çıkarak biz “Şark Meselesi” nin İslam’ın zuhuruyla başladığı ve 1071 Malazgirt Zaferinden sonra önem kazandığı kanaatindeyiz.
“Şark Meselesi” iki önemli safha geçirmiştir.
Bunlardan birincisi “1071-1683 yılları arasındaki “Şark Meselesi” dir. Bu tarihler arasında Avrupa savunmada, Türkler taarruz halindedir. Bu birinci safhada Batı için “Şark Meselesi”;
1) Türkleri Anadolu’ya sokmamak
2) Türkleri Anadolu’da durdurmak.
3) Türklerin Rumeli’ye geçişini önlemek.
3) İstanbul’un Türkler tarafından fethini engellemek
4) Türkler’ in Balkanlar üzerinden Avrupa içlerine doğru ilerleyişine mani olmak  v.b. politikalar uygulamaktı.
“Şark Meselesi” nin Batılılarca bu hedeflerine rağmen, Türkler Anadolu’ya girmiş, Balkanlar’ı tamamen zapt etmiş ve Viyana kapılarına kadar dayanmıştı. Ancak 1683 tarihinde Türklerin Viyana önlerindeki yenilgisi “Şark Meselesi” nin birinci safhasını da sona erdirmiştir. Ve bu tarihte “Şark Meselesi” nin ikinci safhası başlamıştır. Bu safhada, Türkler savunmada, Avrupa ise taarruz halindedir.
“Şark Meselesi” ne ikinci aşamada, özellikle  19.y.y.ın ikinci yarısından itibaren emperyalist zihniyet ilave edilmiştir. Ancak, Hıristiyan Batı, hem Haçlı zihniyetini hem de emperyalist zihniyetini gölgeleyebilmek için kendisinin daima hümanist zihniyetle hareket ettiğini propaganda yoluyla dünya kamuoyuna telkin etmeye çalışmıştır.
1920 yıllarına kadar devam eden bu safhada “Şark Meselesi” nin gelişmesi şu şekilde gerçekleşecektir.
a) Balkanlar’daki Hıristiyan milletlerin Osmanlı hakimiyetinden kurtarılmaları. Bunun için Hıristiyan toplumları isyan teşvik ederek evvela onların muhtariyetini, sonra istiklallerini temin etmek.
Birinci maddede belirtilen hususlar gerçekleşmezse;
Hıristiyanlar için reform istemek ve onların lehine Bab-ı Ali nezdinde müdahalelerde bulunmak.
b) Türkleri Balkanlar’dan tamamen atmak.
c) İstanbul’u Türkler’ in elinden geri almak.
d) Osmanlı Devleti’nin Asya toprakları üzerinde yaşayan Hıristiyan azınlıklar lehine reformlar yaptırmak, muhtariyet elde etmek veya mümkün olursa istiklallerine kavuşturmak.
e) Osmanlı hakimiyetinde bulunan Kuzey Afrika’yı koloniyalist maksatlarla işgal ve ilhak etmek. Bunun için koloniyalist ve emperyalist devletlerin kendi aralarında anlaşmaları yeterli görülüyordu.
f) Türk olmayan Müslüman toplumları, özellikle Araplar’ ı Osmanlı Devleti aleyhine kışkırtmak ve onları devletten koparmak. Bu hedefe varmak için, Arap milliyetçiliğinin tahrik edilerek canlandırılması kafi görülmüştür. Bu hususta emperyalist gayeler ön planda tutulmuştur.
g) Anadolu’yu paylaşmak, Türkleri Anadolu’dan çıkarmak.
Büyük devletler daha 1878 Berlin Antlaşması ile Balkanlar’dan Türkler’ i attıklarına veya atmak üzere olduklarına inandıkları için “Şark Meselesi” ni Osmanlı  Devleti’nin Asya topraklarına kaydırmayı başardılar. Nitekim Berlin Antlaşması’na koydukları 61. Madde ile Anadolu’da Ermeniler lehinde reformlar yapılmasını Bab-ı Ali’ye kabul ettirmişlerdir. Bu durum, Doğu Anadolu’da bir Ermenistan Devleti kurmak anlamına geliyordu.
Her ne kadar dini, ekonomik, stratejik, kültürel, politik, ideolojik vb. gibi menfaatleri birbirinden ayırmak mümkün değilse de, Avrupalı büyük devletler zaman, mekan ve diğer şartlara göre bu unsurları ayrı ayrı kullanarak hedeflerine yavaş yavaş ulaşmışlar ve Osmanlı Devleti’ni yıkmışlardır.
Ancak bu Şark Meselesinin sonu için yeterli değildir. Sevr planının vadettiği topraklara rıza göstermeyen Türkiye, Lozan’la birlikte kendisini "Can ile canan” arasında bulur. Bütün hudutlarını çevreleyen kapanmamış hesaplar, bitmek tükenmek bilmeyen tarihi düşmanlıklar ve yeni problemlerle kuşatılmış bir devlet: Musul-Kerkük’te Türkiye ile İngiltere’yi çatışma noktasına getiren anlaşmazlık, iç isyanlar, Hatay meselesi, Rusya’nın 1945’deki toprak talebi, 27 Mayıs ihtilali, Kıbrıs ve Ege adaları meselesi, terörün soldurduğu yıllar, 12 Eylül Harekatı’ndan günümüze; içeride Güneydoğu problemi, Alevi-Sünni ayrımları, laik-antilaik tartışmaları; dışarıda Körfez krizi, Kuzey Irak, Kafkasya, Bosna- Hersek hadiseleri ve Suriye olayları…
Tarihi gerçek şudur ki Hıristiyan batı, Antik Grek-Roma ve kadim Hıristiyanlık dairesinde gördüğü coğrafyada, Balkanlar’da, Akdeniz’de, Anadolu’da rakip bir din ve medeniyete mensup, ari olmayan soydan Asyalı bir milletin kendisiyle benzeşip bütünleşmeden yurt edinmesine, kıta içi siyasi denge arayışlarından kaynaklanan kısa süreli zaruretler dışında hiçbir zaman hoşgörü ile bakmamış ve bakmayacaktır. “Ne Yahudiler, ne de Hıristiyanlar, sen onların dinlerine uymadıkça senden asla razı ve memnun olmayacaklardır” (Bakara, 2/120) İlahi beyanı ne güzel bir ikazdır değil mi?
Avrupalı emperyalist devletler, Osmanlı tebaası olan Hıristiyan azınlıkları kendi çıkarları doğrultusunda yönlendirmeleri, devletten koparma çabaları  bu defa yeni devletin sınırları içinde, İstiklal Savaşı’nı kazanan evlatlarını birbirine düşürmek şeklinde ortaya konulmuştur. Öyle ki, bin yıldır kardeşçe yaşamış bu coğrafyadaki insanları önce sağcı solcu, sonra Alevi-Sünni ve şimdi de Türk-Kürt diye birbirine düşürmüştür.
Bütün bu gerçekler açık-seçik ortada iken T.C. Devleti’nin varlığına bir saldırı niteliğinde olan PKK, PYD, DAİŞ (İŞİD) ve FETÖ terör örgütlerinin batılılarca, okyanus ötesince desteklenmesi “Şark Meselesi” nin günümüzdeki yeni bir uygulamasından başka bir şey değildir.
Çevremizdeki olayları değerlendirirken “Şark Meselesi” ni düşünerek hareket etmeliyiz.
Özellikle Türkiye için “Şark Meselesi” halen fiili olarak mevcut olup, stratejik ve ideolojik görünümüyle varlığını sürdürmektedir. Osmanlı Devleti’nin “Şark Meselesi” nden edindiği acı tecrübelerden ders alarak Türkiye Cumhuriyeti’ni günümüzdeki “Şark Meselesi” nden korumanın ve kurtarmanın mümkün olduğuna inanıyoruz.
Gaspıralı İsmail Beyin  "Dilde, fikirde, işte birlik" parolasına uygun çalışmalıyız. Hacı Bektaş Veli’nin dediği gibi: “Bir olmalıyız, iri olmalıyız ve diri olmalıyız.”
Allah’a emanet olunuz.