Eğirdir Gölü’ne koruyucu bakış; insanın ruhuyla, amacıyla çok yakından ilgilidir. Bunun böyle olmasının gerekliliği; devletin gölün korunmasıyla ilgili çıkardığı yasalarla doğrulanmaktadır. Devlet; görevlilere yetki verir . Yetki verilende çevrenin bir sakinidir. Göle; çevreye bakış, sahip olma, “yörenin hakimi benim” istediğimi yaparım, kanun tanımam demek değildir!. Her insan ;çevresindeki kendisine yaşam veren, besleyen çevresinin tamamını, birer emanet olduğu şuuru içerisinde, sevmek ve korumakla sorumludur.
Eğirdir Gölü’nde “başına gelenlere” baktığımızda 40 yıldır çıkarılan yasalarla korunamadığı; bu günkü; yaşamış olduğu kirlilik, içilemez suyu, yok edilen su ürünüyle, her türlü yapı ve kıyı ihlalleri manzarasıyla gözler önündedir! Gölü nasıl daha fazla koruruz yerine; “nasıl gölü koruma yasalarını ve bu “yasaları dolanırım, hükmün neresinden açık bulurum” bakış ve etiği
Halbuki “o kırk yılın” öncesi Eğirdir’de göl yaşayanların her şeyiydi... Devletin koruma yasaları da, görevlendirdiği yetkilileri de yoktu! Yetki insanların gönüllerinde ve vicdanlarındaydı adeta! O yıllardan yaşanılan bir örnek, o dönemlerde evler gölle adeta iç içe, gölün kıyısında... Bir zamanlar Eğirdir Belediye başkanlığı yapmış büyüğümüzün sevgili eşi Havva teyzemiz; evlerinin önünde gölün kıyısında yapmış olduğu kağıttan kayıkları gölde yüzdüren torununa, kızım oyunun bittikten sonra “kağıttan kayıklarını sakın gölde, suda bırakma, biliyorsun ben o sudan abdest almaktayım...” elleri öpülesi güzel insanlarımız hep vardı ve bunun gibi güzel örnekler ve dersler verirlerdi. Umursamazlık devam etmekte!
Bu anlayış, verilen ders, insanın sadece diğer insanlara karşı sorumluluğunu değil, gelecek nesillere karşı da sorumluluğunu gündeme getirmektedir Ya şimdi? Balık baştan kokarsa(!) Gölün hali böyle olur? Göl bizim “her şeyimizdi”, bu günse “her şeyliğimizden çıkmış halde”!
Yrd. Doç. Dr. Erol KESİCİ
